Pstrąg

Pstrąg tęczowy żyje w naturze w Ameryce Północnej. Został jednak sztucznie wprowadzony niemal do wszystkich krajów na świecie, w tym także do Polski. Wyróżnia się dwie odmiany pstrąga tęczowego: wędrowną, która spływa do morza, oraz osiadłą. W Polsce występuje nielicznie w większych rzekach, stawach i jeziorach. Są to osobniki z zarybienia lub uciekinierzy z hodowli, gdyż do tej pory nie zaobserwowano populacji, która rozmnażałaby się samoczynnie.

Pstrąg tęczowy jest drapieżnikiem, który żywi się owadami oraz ich larwami. Podstawę diety stanowią także ważki, jętki, małe ryby, robaki, żaby i kijanki. 

Pstrąg potokowy naturalnie występuje praktycznie w całej Europie, północnej Afryce oraz części Azji. Sztucznie został rozpowszechniony na wszystkich kontynentach, za wyjątkiem Antarktydy. W Polsce najliczniej występuje na północy i południu kraju. Żyje w górskich potokach Tatr, Beskidów, Sudetów i Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Można go spotkać w rzekach Pomorza Środkowego i Zachodniego, Dolnego Śląska oraz na Warmii i Mazurach. 

W Polsce występuje także pstrąg źródlany. 

Tarło pstrąga odbywa się od grudnia do maja. W tym celu szuka on żwirowatych ujść rzek i wędruje w ich górę. Samica wykopuje niewielki dołek, wykorzystując do tego swoją płetwę. Składa w niej ikrę złożoną z 1 000 – 1 500 ziaren. Są one stosunkowo duże. Samica zakrywa je piaskiem oraz kamyczkami. Okres wylęgu zależy głównie od warunków panujących w zbiorniku wodnym. Młode wykluwają się z zawieszonym woreczkiem żółtkowym, z którego pobierają pokarm. Jeśli nie padną ofiarą większych ryb, to po 3 latach życia ważą około 1 kg. 

Pstrągi to jedne z ryb, które do życia potrzebują bardzo czystej wody. Ich obecność w rzekach i potokach świadczy o braku zanieczyszczenia.

Pstrągi żyjące w takich warunkach mają najlepszej jakości mięso. 

Ubarwienie pstrąga zależy przede wszystkim od jego wieku oraz środowiska, w którym żyje. W potokach z bardzo jasnym dnem ryby te są biało-srebrzyste ze stalowoszarym grzbietem oraz fioletowymi kropkami. W innych rzekach ubarwienie jest najczęściej zielonoszare lub niebieskoszare. U pstrągów tęczowych wzdłuż linii bocznej znajduje się różowa wstęga, a boki są zazwyczaj srebrne. Na nich oraz na płetwach można zaobserwować czarne plamki. Głowa pstrąga jest nieco wydłużona oraz zakończona dużym otworem gębowym. Górna szczęka jest nieznacznie dłuższa od dolnej. 

Długość ciała pstrąga wynosi zazwyczaj 40-60 cm. Ryba ta waży przeciętnie 4-5 kg. W naturalnym środowisku żyje około 7 lat. Dojrzałość płciową osiąga po 2 latach.

Pstrąg tęczowy jest objęty okresem ochronny, który zależy głównie od miejsca występowanie tej ryby. Trwa on od 1 września do 31 stycznia dla populacji żyjących w Wiśle powyżej ujścia Sanu, w samym Sanie, Odrze, Bystrzycy i dopływach tych rzek. W innych akwenach ten okres kończy się 31 grudnia. Obowiązuje również wymiar ochronny wynoszący 30 cm, a także dobowy limit połowu – 3 sztuki.