Kot norweski
Energiczny, silny, puchaty — te trzy słowa doskonale opisują kota norweskiego. Jest to mruczek o przyjaznym usposobieniu, wymagający dużej ilości aktywności fizycznej i psychicznej. W stosunku do ludzi i innych zwierząt pozostaje ostrożny, jednak całkowicie łagodny i przyjazny. Chętnie uczy się sztuczek i podejmuje nowe wyzwania.
Kot norweski - najważniejsze informacje
Skąd pochodzi kot norweski?
Kot norweski to po norwesku norsk skogkatt. Pochodzi z północnych krańców Europy, dzięki czemu jest przystosowany do panującego tam zimna. Przyjmuje się, że pierwsi przedstawiciele tej rasy przybyli na tereny skandynawskie ok. 1000 r. Prawdopodobnie przyczynili się do tego wikingowie, którzy wykorzystywali koty do zwalczania gryzoni na statkach.
Koty norweskie zachowały nieco dziki charakter swoich przodków, jednak są doskonałymi towarzyszami człowieka. Mimo że pozostają niezależne i nieco zdystansowane, potrafią zachowywać się bardzo czule wobec właścicieli. Dobrze dogadują się z innymi zwierzętami. Lubią inne koty i psy. Nie mają problemu z przebywaniem w domu, w którym mieszkają dzieci. Chętnie się uczą i szybko przyswajają nowe sztuczki. Ze względu na dość długą sierść, potrzebują regularnych zabiegów pielęgnacyjnych i częstego wyczesywania.
Jak wygląda kot norweski?
Ciało kotów norweskich jest duże i długie. Wyróżnia się silną budową i grubym kośćcem. Kocury tej rasy osiągają masę od 6 do 9 kg, a kotki — od 5 do 6 kg.
- Głowa: o trójkątnym kształcie, czoło lekko zaokrąglone. Oczy duże i owalne, ustawione lekko skośnie, szeroko otwarte. Nos średniej długości i prosty. Uszy duże, szerokie u nasady, ostro zakończone, z futrem na końcówkach.
- Ogon: długi i puszysty.
- Kończyny: mocne i smukłe, tylne wyższe, niż przednie.
- Okrywa włosowa: półdługa sierść z wełnianym podszerstkiem, wodoodporna. Kryza wymagana.
- Umaszczenie: dozwolone rozmaite kolory.
