Jod nad Bałtykiem. Gdzie jest go najwięcej?
Oprac.: Tomasz Wróblewski
To nie przypadek, że będąc nad morzem, czujesz się dobrze. Dla tych, którzy szukają dobrego samopoczucia i dbają o swoje zdrowie, źródłem równowagi są lecznicze właściwości morza. Przede wszystkim to obecność jodu w nadmorskim powietrzu wpływa dobroczynnie na cały organizm. Dowiedz się, kiedy i gdzie jest go najwięcej.
Spis treści:
Gdzie jest najwięcej jodu nad Bałtykiem?
Polskie wybrzeże słynie z dużych ilości jodu. Nadbałtycki klimat, czyli wiejące wiatry, umiarkowane temperatury i rozbryzgujące wodę fale, sprzyjają rozprzestrzenianiu się w powietrzu dobroczynnej mgiełki wody z jodem i innymi składnikami mineralnymi. Dlatego, jeśli chcesz zaczerpnąć nad morzem porządnej dawki jodu, wybieraj kurorty położne nad pełnym morzem.
Nie licz jednak na to, że przebywając na balkonie w hotelu położonym 1 km od wody, zaczerpniesz jodu. Zasada pozyskiwania tego dobroczynnego składnika jest prosta: im bliżej linii wody się znajdujesz, tym lepiej. Dlatego też najwięcej jodu nad Bałtykiem jest nad samym morzem, maksymalnie 200-300 m od linii brzegowej. Wystarczy więc rozłożyć koc na plaży lub wybrać się na spacer brzegiem morza, by przyswoić jod.
Kiedy jest najwięcej jodu nad Bałtykiem?
Dla fanów opalania się i letnich wakacji nad morzem, którzy liczą na wzbogacenie organizmu w jod, nie ma zbyt dobrych wieści. Otóż w upalne dni nad Bałtykiem jodu nie jest tak dużo. Wysokie temperatury i bezwietrzne dni nie sprzyjają rozprzestrzenianiu się morskiej bryzy z tym drogocennym pierwiastkiem. Nie oznacza to, że jodu nie ma wcale, ale na pewno w ciepłe dni jest go mniej niż w chłodniejszych porach roku.
Zdecydowanie najlepszym okresem na przyswojenie solidnej dawki jodu jest przebywanie nad Bałtykiem jesienią, zimą i wczesną wiosną. Wtedy już 45-minutowy spacer brzegiem morza dostarcza do organizmu potrzebne składniki odżywcze. Nie warto również rezygnować z pobytu nad Bałtykiem, kiedy wieje, niebo jest pochmurne i pada deszcz. Silna bryza sprzyja skutecznemu uzupełnianiu zbyt małych ilości jodu w organizmie.
Czas więc pomyśleć o kolejnym nadmorskim miejscu na urlop i cieszyć się dobrodziejstwami tego klimatu, a zwłaszcza dobroczynnej porcji jodu.
Czym jest jod i jaką pełni funkcję w organizmie człowieka?
Jod to minerał, który można znaleźć w niewielkich ilościach w niektórych produktach spożywczych, takich jak sól jodowana, owoce morza i wodorosty. Mleko i jaja są również uważane za dobre źródła tego składnika odżywczego. Jego główną funkcją w organizmie człowieka jest produkcja hormonów tarczycy.
Tarczyca to gruczoł dokrewny, który znajduje się w przedniej części szyi i jest odpowiedzialny za wytwarzanie hormonów tarczycy T3 i T4. Hormony tarczycy są ważne dla prawidłowego wzrostu i rozwoju organizmu, a także odpowiadają za regulację metabolizmu i układu nerwowego. Wpływają również na temperaturę ciała, tętno i ciśnienie krwi. Dodatkowo jod można uznać za składnik odżywczy o działaniu przeciwutleniającym, który działa poprzez zwalczanie szkodliwych dla organizmu wolnych rodników.
Niedobór jodu i konsekwencje dla zdrowia
Niedobór jodu jest jedną z głównych przyczyn problemów zdrowotnych na całym świecie. Może prowadzić do szeregu problemów, takich jak:
- wole (obrzęk szyi spowodowany nieprawidłowym rozrostem tarczycy);
- niedoczynność tarczycy, która prowadzi do szeregu objawów, takich jak zmęczenie, przyrost masy ciała, suchość skóry i wypadanie włosów;
- wrodzony zespół niedoboru jodu (dawniej kretynizm): opóźnienie rozwoju fizycznego i psychicznego;
- poronienie i śmierć płodu;
- zaburzony rozwój neurologiczny dziecka (niskie IQ, upośledzenie funkcji poznawczych, problemy z nauką, upośledzenie umysłowe i inne niepełnosprawności neurologiczne).
Zbyt mała ilość jodu w organizmie może prowadzić do przewlekłego uczucia zmęczenia, braku energii i ciągłego odczuwania zimna.
Ile jodu potrzebuje organizm człowieka?
Według norm żywienia dla ludności Polski zalecana dobowa dawka jodu to:
- 90 mikrogramów dla dzieci od 1 r.ż. do 6 lat;
- 100 mikrogramów dla dzieci w wieku 7-9 lat;
- 120 mikrogramów dla dzieci w wieku 10-12 lat;
- 150 mikrogramów dla dzieci od 13 r.ż. oraz osób dorosłych;
- 220 mikrogramów dla kobiet w okresie ciąży;
- 290 mikrogramów dla kobiet karmiących piersią.
