Ta mała sprytna bakteria metabolizuje metale ciężkie w złoto

Istnieje pewna bakteria, która potrafi zjadać metale ciężkie, takie jak miedź i metabolizować je w złoto. Naukowcy przyjrzeli się bliżej temu, jakie procesy pozwalają jej na tego typu wyczyny.

Ta mała bakteria potrafi przetwarzać metale ciężkie na złoto
Ta mała bakteria potrafi przetwarzać metale ciężkie na złotoAmerican Society for Microbiologydomena publiczna
partner merytoryczny
banner programu czyste powietrze

Spora część ludzi w jakimś kryzysie swojego życia marzyła o posiadaniu gęsi znoszącej złote jaja. Takie historie niestety możemy włożyć między bajki, jednak istnieje pewna maleńka istotka, która opracowała wytwarzanie złota do perfekcji. Cupriavidus metallidurans, bo o niej tutaj mowa, naturalnie występuje w glebach bogatych w toksyczne pierwiastki, wydobywa z nich złoto, wytwarzając malutkie samorodki. Swoimi umiejętnościami wzbudziła niemałe zainteresowanie wśród środowiska naukowego.

Grupa badaczy opracowała procesy molekularne umożliwiające tego typu biologiczne osadzanie się złota. Wszystko powiązane jest ze środowiskiem, w którym żyje bakteria. I miedź i złoto w dużych ilościach są toksyczne w związku z tym, C. metallidurans wyewoluowała w taki sposób, że potrzebuje miedzi do przetrwania.

Żyjąc w toksycznym środowisku, bakteria wybrała sobie sposób na przetrwanie w postaci przekształcania jednego z toksycznych metali w formę łatwiejszą do przeżycia. Gdy w glebie znajduje się zbyt dużo miedzi, bakteria aktywuje specjalny enzym o wdzięcznej nazwie CupA, który pozbywa się z jej organizmu nadmiaru miedzi, pozostawiając ją przy życiu. Oprócz tego, że w tej glebie znajdują się duże ilości miedzi, panują tam warunki sprzyjające rozwojowi.

Wodoru jest wystarczająco dużo, aby oszczędzać energię i prawie nie ma konkurencji. Jeśli organizm zdecyduje się tu przetrwać, musi znaleźć sposób na ochronę przed tymi toksycznymi substancjam.
wyjaśnia mikrobiolog

Jednak proces nabiera większego znaczenia, gdy w pobliżu znajdują się inne metale. Bakteria musi się chronić zarówno przed związkami miedzi, jak i złota. W związku z czym, gdy napotyka złoto, dezaktywowany jest enzym CupA, natomiast na pierwszy plan wysuwa się enzym CopA. Związki miedzi i złota zostają przekształcone w formy trudno wchłaniane, więc nie dostają się do wnętrza komórki.

Bakteria jest minimalnie zatruwana, a enzym odpowiedzialny za wypompowywanie miedzi działa dalej bez przeszkód.  W konsekwencji tych wszystkich procesów powstają bryłki złota. Trudno przyswajalne związki metalu przekształcają się na zewnątrz komórki, tworząc nieszkodliwe malutkie zalążki złota, o średnicy zaledwie kilku nanometrów.

Polskie ptaki kontra zmiana klimatuProgram Czysta Polska
INTERIA.PL
Masz sugestie, uwagi albo widzisz błąd na stronie?
Dołącz do nas