Japoński "smok" miał płetwę jak rekin. Stwór terroryzował pradawne wody

Jak podają japońscy naukowcy, opisany właśnie niebieski smok (Megapterygius wakayamaensis) "terroryzował" morza Pacyfiku ok. 72 mln lat temu. Wielkie tylne płetwy wraz z długim ogonem sprawiły, że mozazaur poruszał się niezwykle szybko po oceanicznych głębinach.

Na grzebiecie "smoka" znajdowała się płetwa, podobna do tej, jaką mają rekiny. Pomagała ona szybko i precyzyjnie obracać się w wodzie. Tylne płetwy gada były dłuższe niż przednie, a nawet dłuższe niż głowa, co jest zjawiskiem wyjątkowym wśród mozazaurów. Dzięki tym cechom potrafił sprawnie i efektywnie polować na swoje ofiary.

Choć smoki to legendarne stworzenia znane w chińskim i japońskim folklorze, właśnie opisany mozazaur został nazwany na cześć smoka i prefektury Wakayama, w której odkryto szczątki gada.

"W Chinach smoki wywołują grzmoty i żyją na niebie. W mitologii japońskiej to stworzenia morskie" - mówi prof. Uniwersytetu Cincinnati Takuya Konishi, który poświęcił większość zawodowego życia na badania starożytnych gadów morskich.

Prawie kompletne szczątki niebieskiego smoka odkryto wzdłuż rzeki Aridagawa w 2006 r. Według naukowców to najbardziej kompletny szkieletem mozazaura, jaki kiedykolwiek znaleziono w Japonii i w obszarze północno-zachodniego Pacyfiku.

"Wydawało mi się, że znam mozozaury całkiem dobrze, ale ujrzałem coś, czego nigdy wcześniej nie widziałem" - dodaje profesor Konishi.

Mozazaury to rodzina wymarłych olbrzymich i wężowatych mięsożernych gadów, żyjących w wodach morskich podczas późnej kredy. Pierwsze szczątki mozazaura wydobyto z kamieniołomu w Maastricht w Holandii nad doliną Mozy w 1778 r. (dlatego nazwa pochodzi od rzeki Mozy i miejscowości).

Mozazaury nie były dinozaurami, a lepidozaurami. Ich charakterystyczną cechą było ciało pokryte łuskami. Gady żyły w prehistorycznych oceanach od około 100 do 66 mln lat temu. Mozazaury były ofiarami masowego wymierania, tego samego które zabiło prawie wszystkie dinozaury (uderzenie asteroidy).